சுவரில் வரைந்திருந்த இப்படியொரு ஓவியத்தை நண்பரின் முகநூல் பக்கத்தில் பார்த்தேன். அது நிறைய விஷயங்களைச் சொல்கிறது.
குரு போகர் பழனியில் நவபாஷாண முருகனைத் தண்டபாணியாக வடித்து நிறுவுகிறார். அதன் சிரசில் குடுமியின் சுவடை ஆழப்பதித்து நீவுகிறார். சிகையானது செவ்வாயுடன் பரவெளித்தொடர்பைப் பெற அவர் தன் நடுவிரலால் ஆகாய முத்திரையைக் காட்டி உணர்த்துகிறார். அவரைச் சுற்றி கீழே புலிப்பாணி சித்தர்கள் கைகூப்பியும் கைகளில் மருந்துக்கலவையை ஏந்தியும் நிற்கிறார்கள். தம் நாயகனை எவ்விதம் போகர் வடிக்கிறார் என்பதை வள்ளியும் தெய்வானையும் ஆச்சரியத்தடன் எட்ட நின்று பார்க்கின்றனர். சிலை வார்ப்பு முடிந்ததும் நவபாஷாண விக்ரகத்திற்குப் போகர் உயிரூட்டும்போது முருகனின் வாசிக்கலைளாக இருவரும் அவனுள் இயங்க ஆயத்தமாக உள்ளனர்.
தலையில் குடுமியும், முப்புரி நூலணிந்த மார்பும், அரையில் கோவணத்துடனும், கையில் நெடிய தண்டத்துடனும் ஒரு பிரம்மச்சாரியாகக் காட்சியளிக்கிறான். கையில் தண்டத்தைப் பிடித்திருக்கும் விரல்கள்கூட சின்முத்திரையைக் காட்டும் விதமாகவும் உள்ளது. மிக எளிமையாய் வாழ்ந்து, ஆணவம் கர்வம் ஆசை என்கிற தீய எண்ணங்களை விடுத்து வாழ்ந்திடு என்பதே இவ்விக்ரஹ தோற்றம் நமக்கு விடுக்கும் செய்தி. அப்படி வாழ்ந்து வந்தால் மெய்ஞானம் தானே வந்திடும்.
இச்சிலைக்கு முறையான பூஜா விதிகளை நம் போகர் விரிவாகப் புலிப்பாணிக்கு எடுத்து இயம்புகிறார். பிறகு அதுவே புலிப்பாணி பூஜாவிதி 50, ஷண்முக பூஜை 30 என்ற நூல்களாக வந்தன.
-எஸ்.சந்திரசேகர்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக