About Author

A postgraduate in Physics and Business Administration with 25 years of experience in IT /BPO /Construction/ Education and Training sector.

வியாழன், 29 அக்டோபர், 2020

கனவில் பார்த்தபடி!

நவபாஷாணன் என்கிற நாவலை பெண்ணாகடம் திரு. பிரதாப் பாண்டியன் எழுதியுள்ளார். அவர் என்னுடைய நூல்களை விரும்பி வாசித்து வருபவர், முகநூல் நட்பில் உள்ளார். ‘அண்ணா, என்னுடைய முந்தைய புத்தகத்திற்கு திரு. இந்திரா சௌந்தர்ராஜன் அவர்கள் அணிந்துரை வழங்கினார். இந்த நாவலுக்கு நீங்கள் அணிந்துரை தரவேண்டும்’ என்று கேட்டுக் கொண்டார். ‘ஆகட்டும்’ என்றேன். தேர்வு எழுதிவிட்டு முடிவுகளுக்குக் காத்திருக்கும் மன நிலையில் அவர் இருந்தார். மனசுக்குள் மத்தாப்பு ஒளிர தன்னுடைய படைப்பு நல்லபடி வர வேண்டுமே என்ற பதற்றமும் தெரிந்தது.

மின்னஞ்சலில் அவர் அனுப்பிய கதையை வாசித்தபின் அணிந்துரை எழுதினேன். நாவலின் கடைசி பத்தியில் பூமி-செவ்வாய் குறித்த ஒரு பாடல் வந்தால் சிறப்பாக இருக்கும், இல்லாவிட்டால் முழுமை பெறாததுபோல் இருக்கிறதே என எண்ணி ஒரு பாடலையும் அதன் பொருளையும் சேர்த்தேன். பிறகு அதுபற்றி அவரிடம் சொன்னேன்.
தான் முன்தினம் கண்ட கனவைப்பற்றி அச்சமயம் என்னிடம் சொன்னார். அதில், நாவலை நான் வாசித்தபின் ‘இதுல ஒரு பாட்டு சேக்கணும் அப்பத்தான் கம்ப்ளீட் ஆனா மாதிரி இருக்கும். அதனால ஒரு பாட்டு சேர்த்திருக்கேன்’ என்று கனவில் நான் வந்து சொன்னதாக ஆச்சரியத்துடன் கூறினார். கனவு மெய்யானது!

சித்தர் வழிபாட்டிலுள்ள அவர் தன் அடுத்த நாவலைப்பற்றி எந்நேரமும் சிந்தையில் நினைத்ததால் இக்கனவு வந்திருக்கும் என்று சொன்னேன். முதல் பாகத்தின் தொடர்ச்சியாக தசபாஷாணன் என்ற நாவலும் இடம் பெற்றுள்ளது. அருணா பதிப்பகம் வெளியிடவுள்ள அவருடைய படைப்பு வெற்றி பெற வாழ்த்துகள்!
-எஸ்.சந்திரசேகர்

புதன், 21 அக்டோபர், 2020

அருளாசியும் ஜீவ சக்தியும்!

எனக்குத் தெரிந்த ஒரு குடும்பத்தில் கணவன் மனைவி மட்டும்தான். அவர்களுக்குக் குழந்தை பாக்கியமில்லை. இருவரும் வேலைக்குப் போகிறவர்கள். மென்பொருள் நிறுவனத்தில் பணி செய்யும் அப்பெண்மணி மாதம் ஒரு லகரம் ஈட்டுகிறார். தெற்கு பார்த்த சொந்த வீடு என்பதால் மாடித் தோட்டம் போட்டுள்ளனர். எல்லா செடிகளும் சிறப்பாக வளரும் ஆனால் இதுநாள் வரை அதில் எதுவும் காய்த்ததில்லை. அப்படியே பூவிட்டுக் காயத்தாலும் கருகிவிடும். அவர்கள் தினமும் சத்துமயமான உணவு, பழம் காய்கறிகள், பாதாம்/பிஸ்தா, சிறுதானியங்கள்தான் உண்பார்கள். அப்படியும் அந்தம்மாளைப் பார்த்தால் சோற்றுக்கு வழியின்றிப் பஞ்சத்தில் அடிபட்டவராகவே இருப்பார். பின்தூங்கிப் பின்னெழும் பழக்கம் கொண்டவர். வேலைக்காரி வந்து வாசல் தெளித்துக் கோலமிட்டால் உண்டு. என்னதான் உயர்தர பட்டாடை உடுத்தினாலும் அது சோபிக்காது. வீட்டு வேலைகள் செய்ய ஆள் இருக்கிறது.

வடக்கு பார்த்த ஒரு வீட்டில் கணவன் மனைவி மற்றும் மூன்று குழந்தைகள். நடுத்தர குடும்பம் என்பதால் சிறிய வாடகை வீட்டில் குடியிருக்கிறார்கள். வருமானம் குறைவு என்பதால் சிக்கனமாகக் குடும்பம் நடத்துவார்கள். மொபெட், கேபிள் டிவி, மொபைல் என்பதைத் தாண்டி ஆடம்பர வாழ்க்கை என்பது கனவிலும் இல்லை. அவர்கள் வீட்டுக் கொல்லையில் உள்ள அனைத்துச் செடிகளும் பூத்துக் காய்த்துச் சிறப்பாக வளர்ந்திருக்கும். அரிசி பருப்பு பண்டங்களை ரேஷனில் வாங்குவார். சோம்பலின்றி அலுப்பின்றி அனைத்தையும் சுத்தமாகப் புடைத்து எடுப்பதைப் பார்த்துள்ளேன். அவர்கள் நல்ல ஆரோக்கியத்துடன் உள்ளவர்கள். விடியலிலேயே எழுந்து வாசலில் கோலம் போட்டு, தன் வீட்டு வேலைகள் அனைத்தையும் தனியாளாகச் செய்வார்.
இவ்விரு குடும்பங்கள் எல்லா விதத்திலும் முற்றிலும் எதிர்மாறாக உள்ளது, அல்லவா? ஒரு மனையில் வாழும் மனிதர்களோ/ தாவரங்களோ, ஒரே விதமான ஜீவகாந்த சக்தியின் பிடியில் நிலைக்கொண்டுள்ளது என்பது கண்கூடு. அதற்கேற்ப அவர்களது ஜாதக திசாபுக்தியும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது.
உதாரணத்திற்கு, மூதாதையர் வாழ்ந்த பூர்வீக வீடு அவர்களுடைய சந்ததியினர் எல்லோருக்கும் ராசியைத் தரும் என்று சொல்ல முடியுமா? எல்லாம் சுபமாக இருந்தால் ஏன் மூன்று தலைமுறைகளுக்குமேல் அங்கே வாசம் செய்ய கொடுப்பினை இருப்பதில்லை? இறைவனே மனித வடிவில் வந்திறங்கி வாழ்ந்து ஆசிர்வதித்த வீடு என்னும் பட்சத்தில் சில நூற்றாண்டுகளைக் கடந்து இருக்கும். நமக்குத் தெரிந்து கிராமத்து வீடுகள் எல்லாமே நீளமாக இருக்கும். காற்றோட்டம் நாலா பக்கத்திலிருந்து வராது. அதிக ஜன்னல்கள் இல்லை அதனால் வெளிச்சம் என்பது குறைவுதான். ஓடுகளின் மத்தியில் கூரை வெளிச்சம் இருக்கும். சேம்புகூட பழுத்துவிடும் ஒரு புழுக்கமான சூழலில் வாழ்ந்தனர். பாட்டன் பூட்டன் வாழ்ந்த வீடு என்பதைத்தாண்டி அவ்வீட்டில் மனநிறைவு இருந்தது. அவர்கள் விட்டுச்சென்ற அரூப சக்தி மற்றும் இறைபக்தி உணர்வுகள் அங்கு வசிக்கும் சந்ததிக்கு ஆன்ம பலத்தை அருளியது. பொருளாதார அளவில் குறைகள் இருந்தாலும் அது பெரிதாக வெளிப்படவில்லை.
ஆகவே, என்னதான் தொப்புளுக்குமேல் கஞ்சி வழியும் அளவுக்கு நிதி வசதி இருந்தாலும், நாம் வாழும் இடத்தில் இறை ஆற்றலோ மூதாதையரின் ஆசிர்வாதமோ இல்லை என்றால் அவ்வீட்டில் மரம் செடி ஜீவராசிகள் கூட குன்றிப்போகும். சில இடங்களில் புலப்படாத எதிர்மறை கதிர்கள் பூமிக்கடியிலிருந்து தாக்கும். மிதமிஞ்சிய செல்வம் இருந்தும்கூட அங்கே வாழும் மனிதர்களின் மனத்திலும் தேகத்திலும் வாழ்க்கையிலும் மகிழ்ச்சி இருக்காது!


தொடரும் வம்ச சாபம்!

சிலரது குடும்பங்களில் ஆறேழு தலைமுறைகளாக சாபம் தொன்றுதொட்டு வருவதை அறிந்திருப்பீர்கள். அல்லது உங்கள் வம்சத்திலேயே அவ்வாறு நடப்பதை பார்த்திருப்பீர்கள். வம்சத்து மூதாதையர்களில் பாட்டி/பூட்டி/ஓட்டி யாரேனும் சாபம் விட்டிருப்பார்கள். மருமகளாக வந்தபின் அக்குடும்பத்தில் அல்லல் பட்டு வேதனைகள் அனுபவித்து, கொலை/தற்கொலை என எவ்விதத்திலோ மாண்டு போயிருக்கலாம். அந்த சாபத்தின் தாக்கம் சந்ததிகளில் பிரயாணிக்கிறது.

வம்சத்தினர் தவறாமல் வழிபடும் அவர்களின் குலதெய்வமே இதைத் தடுக்க முடியாதா? அவள் நினைத்தால் துடைத்து நீக்கியிருக்கலாமே என்றும் நினைப்பீர்கள். செய்யலாம், ஆனால் ஏன் செய்யவில்லை? அவள் தர்மத்தையும் கிரகபலனையும் மீறுவதாக ஆகிவிடும். கர்மவினைகளின் வீரியமும் தாக்கமும் அடுத்துவரும் வம்சாவளியினருக்கு எச்சரிக்கை விடுக்கும் பாடமாக அமைகிறது.
சாபம் விடுத்த பூட்டி/ஓட்டியே தன் ஊழ்வினையின் தாக்கத்தால்தான் அக்குடும்பத்தில் வாழ்க்கைப்பட்டு, சொல்லொண்ணா வேதனைகளை அனுபவித்தாள் என்பதை நாம் அறிவோம். ஆனால் தர்மநெறி போதிக்கும் அந்த உண்மையை கணநேரம் சிந்திக்காமல் கோபத்தில் பழிதீர்க்க விடுக்கும் வார்த்தைகளே தன் சந்ததிகளின் துயருக்குக் காரணமாக விளங்குகிறது. அதுபோன்ற உக்கிர ஆன்மாக்கள் சாந்தியடைந்து வம்சத்தை ஆசிர்வதிக்க காசி /இராமேஸ்வரத்தில் திலா ஓமம் செய்வதுதான் ஒரே மார்க்கம் என்கிறது சாத்திரங்கள்.
ஊழ்வினையின் தாக்கமான ‘தீதும் நன்றும் பிறர் தர வாராது’ என்பதை நாம் அறிவோம். ஆனால் இதை மறந்துவிட்டுச் சாபம் விடுத்தால் அதன் தாக்கம் சந்ததிதோறும் துரத்தும். இவ்வாறு அவர்களுடைய கிளைகளின் கீழ் வரும் எல்லா பங்காளிகளின் குடும்பமும் வேதனையை அனுபவிக்கும். ஆக சந்ததியர் தத்தம் சஞ்சித/பிராரப்த கர்ம வினையால்தான் அக்குடும்பத்தில் வந்து பிறக்குமாறு ஈசன் பணிக்கிறான். பழைய கதாபாத்திரம் ஏற்று நடித்தவர்கள் புது தேகம் எடுத்து வந்து விடுபட்ட தங்கள் சொற்பத்தை அரியர்ஸ் பாடம் எழுதுவதுபோல் அனுபவித்துத் தீர்க்கிறார்கள். நாம்தான் அந்த நொந்துபோன பூட்டன் /பூட்டி என்பதை அறியோம். அதனால்தான் அவர்களுடைய பெயர்களை நமக்குத் தொட்டிலில் போடும்போது வைக்கிறார்கள். அதாவது அந்த மூதாதையர் இறந்தபின் நாமாகப் பிறக்கும் வரை இடைப்பட்ட காலத்தில் எங்கோ வெவ்வேறு ஜாதியில் பிறந்து பழைய பாக்கியை அனுபவித்து ஈட்டிய கர்மாவையும் சுமந்தபடி வந்து பிறக்கிறோம்.

மூதாதையர்கள் மீது நமக்கே கோபம் வந்து மனம் நொந்து அவர்களையே திட்டி சாபம் விடுக்கும் சூழலும் சில சமயம் ஏற்படும். இச்செயலானது மல்லாக்கப் படுத்துக்கொண்டு காரி உமிழ்ந்த கதையாகி விடும். ஆகவே அதை சற்றே பொறுமையுடன் சிந்தித்து அவ்வாறு ஏற்படும் இன்னல்களைத் துடைக்க அந்தந்த குலதெய்வமே காத்தருள வேண்டி விட்டுவிடுவது நலம்! இல்லாவிடில் அச்செயலானது புதிதாகவொரு ஆகாம்ய கர்மாவை ஈட்டித் தரும். ஆதலினால் மூதாதையர் செய்த தவறை நாம் செய்யக் கூடாது! ஒவ்வொரு பிரதோஷம் /மகாசிவராத்திரி வழிபாடு செய்துவந்தால் அது சாபங்களை-பாபங்களைத் துடைக்கும். ஜீவராசிகளுக்கும் ஏழைகளுக்கும் அன்னதானம் தருவதும் பரிகாரமாக அமையும்.


சித்தபூமிக்குள் அத்துமீறி நாம் போவது சரியா?

அண்மைப் பதிவுகளில் காலாங்கிநாதர் அருளிய ஞானவிந்த ரகசியம் பதவுரையை வாசித்து மகிழ்ந்திருப்பீர்கள். அதில் அவர் குறிப்பிட்ட சுனைகள் அருவிகள் எங்குள்ளது என சிலர் கேட்டிருந்தனர். அங்கே சுனைகளிலுள்ள நீர் நமக்கானதா? அக்கோயில் நாம் வழிபாட்டிற்கா? ஆம் என்று பலரும் அடித்துச் சொல்வார்கள். ஆனால் இல்லை!

திருமூலர் காலாங்கி போகர் கோரக்கர் அனைவருமே அங்குள்ள உதக நீர் பற்றி விளக்கியுள்ளனர். இச்சுனையில் உதகம் எனப்படும் நீர் பார்ப்பதற்குக் குழம்பிய சேற்று நீர்போல் இருக்கும். மூலிகை மரம் செடிகளின் மேல் பட்டு இறங்கிவரும் தண்ணீரே இந்தச் சுனைகளில் தேங்கியுள்ளது. இது மருத்துவ குணங்கள் கொண்டது என்பதால் அதைக் கண்டவுடன் அள்ளிப் பருகிவிடக் கூடாது. விபரமறிந்த வைத்தியரை அணுகி அவர்களின் ஆலோசனைப்படி அதை எப்படிப் பயன்படுத்துவது எனக் கேட்டறியவேண்டும். அதில் சில பொருட்களைப் போட்டு வைத்தால் அவை கல்லாக மாறும் தன்மையும் உண்டு.
சித்தர்களின் தலைமையகத்தில் அத்துமீறி நுழைந்து அங்கே கண்ணில் பட்ட எல்லா இலைகளையும் பறித்தும், தேங்கிய சுனைநீரை பாட்டிலில் அடைத்துக் கொண்டும் போவது வீண். அவர்கள் ஒப்புதல் தந்தாலே அது பயன்தரும். அதைத்தாண்டி ஏதேனும் கல்மிஷமாக நினைத்தால் உயிருக்கே ஆபத்தும் வரும். எல்லையைத் தாண்டிப்போய் மதிமயக்கும் வனத்தில் காலடி வைப்போருண்டு. 64000 ஏக்கர் பரப்பளவுள்ள சதுரகிரியில் ஆபத்தான இடங்கள் பலவுண்டு. உஷார்! சிறப்பு நாட்களில் சுந்தர மகாலிங்கரை பூசித்து வழிபட சித்தர்கள் வருகிறார்கள். வானிலிருந்து நட்சத்திரங்களாய் சித்தர்கள் மலைப்பகுதியில் இறங்குவதை மலையேறும் வைத்தியர்கள்/ பூசாரிகள் இரவில் பார்த்துள்ளனர்.
கடந்த இருபது ஆண்டுகளாகத்தான் அங்கே படை எடுப்போரின் எண்ணிக்கை அசாத்தியமாக அதிகமாகியுள்ளது. அதற்கு முன்புவரை சதுரகிரி வனப்பகுதிக்குள் வெகு சிலரைத்தவிர வேறு யாரும் அத்துமீறி பிரவேசித்ததில்லை. அங்கே நடக்க, பச்சிலை பறிக்க, சுனை நீர் சேகரிக்க, சில சித்த வைத்தியர்கள் மட்டுமே அனுமதி/ சாபநிவர்த்தி மந்திரங்கள் ஜெபித்துவிட்டு நுழைந்தனர். அங்குப் போகவேண்டும் என்றால் கட்டுக்கோப்புடன் உபவாசம் விரதம் இருந்தபின் தீட்சை அளித்த குருவோடு மகாலிங்கரை நினைத்தபடி மலையேற வேண்டும்.
மக்கள் முற்றுகை இடுவதால் இன்று மின்சார ஜெனரேடர்கள் இயங்கி விளக்குகள் ஒளிருகின்றது. சித்தர்கள் பொறுமை காத்து வருகின்றனர். அது பொதுவிடம் என்றாகி விட்டது. மாமிசம் உண்டு, மது குடித்து, உடல் சுத்தம் பேணாமலும், அக்கழிவுகளின் தாக்கம் உடலில் இருக்கும்போதே உல்லாசப் பயணமாக ட்ரெக்கிங் போகிறார்கள். அங்கே அதிர்ந்து பேசக்கூடாது, துப்பக் கூடாது, வேகமாக நடக்கக் கூடாது என பல நிபந்தனைகள் உள்ளதை பலரும் அறியார். திருவண்ணாமலை கிரிவலமும் அப்படியே! நாம போகாம வேற யார் போவாங்க என்ற சிந்தனையில் பலர்.
பிராப்தம் இருந்தால் நாம் இருக்கும் இடத்திலிருந்தே சித்தர்கள் நம்மை கணநேரத்தில் கூட்டிக்கொண்டுபோய் தரிசனம் பெறவைத்து மீண்டும் நம் இடத்திலேயே விட்டுவிடுவார்கள் என்பது என் அனுபவத்தில் புரிந்துகொண்ட உண்மை. கயிலாயம்கூட சதுரகிரிக்கு ஈடாகாது என்று நந்தியெம்பெருமான் காலாங்கியிடம் கூறினார். நல்ல வேளையாக கயிலாய மலையின் மேல் இன்றுவரை மனிதர்கள் யாரும் ஏறவில்லை. ஓம் நமசிவாய!




திங்கள், 19 அக்டோபர், 2020

பரமகுரு காலாங்கி சித்தர் பற்றிய தகவல்கள

1.நவநாத சித்தர்களில் மூல மரபில் வந்தவர்...

2.திருமூலரின் உன்னத சீடர்...
3.முழுக்கை /முழுக்கால் சட்டை முதன்முதலில் அறிமுகம் செய்தவர்...
4.பாத்திரம் இல்லாமலே துணி மூட்டையில் சோறு சமைத்தவர்..
5.பூமிப் பகுதியில் நிலம்/நீர் 30:70 விகிதத்தில் உள்ளதென பிரபஞ்ச வெளியில் ஆராய்ந்து பார்த்து உரைத்தவர்...
6.ஷிவாங்மு என்று சீன யோகத்தில் வாலையைப் பூசித்தவர். வாலை ஞான பூஜாவிதி அருளியவர்...
7.ஆதி புத்தரை பல யுகங்களுக்கு முன்னமே தரிசித்தவர்...
8.குமரிக் கண்டம் உருவாக்கியத்தில் மயன் வம்சத்தவராக இருந்தவர்...
9.ஓமம் கற்பம் உண்டு பல சுற்று யுகங்கள் சமாதிக்குப் போய் வந்தவர்...
10.அம்பிகையின் திருவாயால் கமலர் @கமலமுனி என்ற பெயரையும் பெற்றவர்...
11.போகர் என்ற விஞ்ஞான சித்தரை உலகிற்குத் தந்தவர்...
12.சீனாவில் தாவோ மதத்தை நிறுவ சீடனை உருவாக்கியவர்.
13.உன்னத குரு-சீடன் உறவுக்கு இலக்கணமாக இருந்தவர்...
14.பிரளய காலங்கள் வந்து போகும்வரை மலையில் அமர்ந்து பார்த்தவர்...
15.இராவணனின் சுவர்ண கோட்டைகள் பிரளயத்தில் மூழ்கி எழுவதை பார்த்தவர்...
16.திருமாலின் தசாவாதார ரிஷிகளைக் கயிலையில் தரிசித்தவர்...
17.கடந்து போன யுகங்களில் வாழ்ந்து மடிந்த மக்கள் தொகையை அறிந்தவர்..
18.மலையளவு ரசவாதப் பொன் (கஞ்சம்) தந்ததால் கஞ்சமலை சித்தர் என்பர்...
19. சதுரகிரி வனத்தில் தைலக்கிணறு பகுதியில் இன்றும் அருவமாக வாசம் செய்பவர் ...
20.போகருக்கும்/ நூலுக்கும் எவ்வித சாபங்களும் அண்டாமல் காத்தவர்...
இப்படி இன்னும் பலவற்றைச் சொல்லலாம்.

ஞாயிறு, 18 அக்டோபர், 2020

காலாங்கிநாதர் இயற்றி அருளிய ஞானவிந்த ரகசியம் 30

திருமூலரின் மரபில் வந்த சித்தர்கள்தான் புகழ்மிக்கக் காலாங்கி, போகர், புலிப்பாணி, கருவூரார், கோரக்கர் ஆகியோர். அதில் காலாங்கிநாதர் தன் உன்னதமான சீடர் போகருக்கு உரைத்த நூலை இங்கே தொகுத்து அளிக்கவுள்ளேன். சித்தனானவன் எப்படிப்பட்ட ஞானத்தை யோகத்தை கற்பத்தை உண்டு சித்திகள் பெற்றுக் கடைத்தேறுவது என்பதைப் பற்றி காலாங்கி தெளிவாக உரைக்கிறார். இவருக்கு கமலர், கஞ்சமலை சித்தர் என்ற வேறு பெயர்களும் உண்டு. சீன இலக்கியம் குறிப்பிடும் காங்ஸி @ கன்பூசியஸ் என்பவரும் நம் காலாங்கியே! என் முந்தைய பதிவில் காலாங்கி-போகர் பற்றிய தகவல்களைப் பதிவிட்டிருந்தேன்.

காலங்கி /காலாங்கி/ காளாங்கி என்று பலவாறு இவரை அழைப்பார்கள். சித்தர்கள் அனைவரின் பெயருமே வாசி, கலை, யோகம், ஆறாதாரம், சித்தி ஆகியவற்றை மையமாகக் கொண்டே அமைந்துள்ளது. வாசியோட்டத்தின் இடகலை-பிங்கலை-சுழுமுனை என்பதே கால் எனப்படுகின்றது. அந்தக் கலைகளான வாசிக்காலையே அங்கியாக அணிந்தவர் என்றும் கொள்ளளாம். கால/காள என்பது ஊர்ந்திடும் சர்ப்பத்தையும் குறிக்கும். பாம்பின் கால் பாம்பறியும் என்ற பழமொழி இதிலிருந்து வந்ததுதான்.

ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர் அருகேயுள்ள சதுரகிரி மலையானது எத்தனை மேன்மையான சிவதலம் என்பதையும் அங்கே வெளிப்படும் சித்த தரிசனங்களுக்கும் மூலிகை அமானுஷ்யங்களுக்கும் அளவே இல்லை என்பதை இந்நூலில் தெளிவாக்கியுள்ளார். இனிவரும் பதிவுகளில் என் பரமகுரு காலாங்கிநாதர் உரைத்த பாடல்கள் வழியே அனைத்தையும் சுருக்கமாகச் சிந்தித்துத் தெளிவோம்.

பாடல்கள் 1- 5

உயர்வான நான்கு மறைகளை அறிந்துப் போற்றும் சித்தர்களுகளுக்கு வேத ஒளியாகவும், அண்டத்தில் இருக்கும் பஞ்சபூதங்களை உழுது எல்லா உயிர்களின் பிண்டத்திலும் வைத்து, பாரினில் எங்கும் வியாபித்து இருக்கும் ஓங்கார பிரணவத்தின் ஞான ஆற்றலை மெளனமாக இருந்து தியானிக்க, இந்தப் பிரபஞ்சத்தின் வஸ்துவில் சற்குருவாக நின்று நிலைத்துள்ள பரம்பொருளின் பாதவிந்தங்களைத் துதிப்பதே காப்பு. 

சம்சாரியாகக் குடும்பத்தில் இருந்துபடி பெண்களுடன் இல்லறத்தில் விளையாடிக் கொண்டிருந்தால் ஞானம் எப்படி வரும்? நாட்டில் இதை அறியாத பலபேர் அதில் இலயித்துக் கொண்டே ஞானம், வாதம், யோகம் கற்கிறேன் என்று முயல்கிறார்கள். ஏட்டிலே சுரைக்காய் என்று எழுதி வைத்தால் அது கறிக்கு உதவுமா? ஒளி பிரகாசத்துடன் இருக்கும் சகஸ்ரார சக்கர மேருமலையில் குண்டலினி யோக சக்தியை ஏற்றினாலே அதெல்லாம் சித்திக்கும். (காலங்கி நாதர் இல்லறத்தைத் துறந்து தன் மனைவியை விட்டுப்பிரிந்து தன் மகன்களை அவரவர் போக்கில் பிழைத்துக்கொள்ள விட்டுவிட்டார் என்று போகர் தன்னுடைய பெருநூலில் சொல்லியுள்ளார். ஆக, காலாங்கி தன்னுடைய அனுபவம் மூலம் இப்பாடலில் புரிய வைக்கிறார். சீன இலக்கியத்தில் கன்பூஸியஸின் சரிதையிலும் மேற்படி இவ்விஷயம் சொல்லப்பட்டுள்ளது.)

இரு கண்களுக்கும் இடையே புருமத்தி என்கிற லலாட பகுதியின் ஆக்ஞேய சக்கரத்தில் ஊன்றி நிலைத்து தரிசனம் செய்தால் பசி தெரியாது. அடி,முடி,நடுவாக ஜீவ ஒளியில் அயன் மால் ருத்ர தரிசனத்தையும் மயக்கமில்லாமல் அனுபவிக்கலாம். இம்முறையை சாம்பவி சக்தியே எனக்குக் கற்பித்தாள். இதை மறைப்பின்றி எவரும் சொல்வாருண்டோ? இந்நூலில் சொல்கிறேன் கேள்.         

உயிர்குறிலாகிய அஇஉஎஒ எழுத்துக்களான இவை ஐந்தும் நமச்சிவாயத்தின் பிம்பமாகவுள்ள எழுத்துக்கள். இவற்றில் சிவனும் சக்தியும் உறைகின்றனர். நம் தேகத்தில் ஓடுகின்ற நாடியின் கலைகளில் சந்திரகலை 16, சூரியகலை 12, அக்னிகலை 10 என்று இருப்பதும் சிவசக்தியே. நமசிவாய என்ற பஞ்சாட்சரத்தின் மேன்மையிலும், நான்கு வேதங்களிலும் ஒருங்கே இருப்பது சக்திசிவன் தான் என்பதை அறியவேண்டும். இடகலை, பிங்கலை, சுழுமுனை வழியோடியே இதில் ஏற்றம் பெறலாம்.

மனம், புத்தி, சித்தம், ஆங்காரம் என்ற இந்த நான்கும் இறைவன் நமக்கு இறவா நிலை அடைவதற்குரிய கருவிகரணங்களாகப் படைத்துள்ளான். இதுவே அந்தகரணங்கள் ஆகும். இந்த மனதை வாசியால்தான் கட்டிவைக்க முடியும். இதை வைத்துத்தான் சரியை, கிரியை, யோகம், ஞானம் என்ற பாதையில் நடக்கவேண்டும். மனம் ஆகாயத் தத்துவம் கொண்டது. மனம் நினைப்பதை புத்தி (எ) மூளை கட்டளைத்தரும். ஆங்காரம் என்பது நம் உடலில் பொருந்தியிருக்கும் ஆற்றல். (ஆனால் இதை தவறாக அகங்காரம் என சொல்வோர் உண்டு. அகங்காரம் என்பது நம் உடலை விட்டு நீக்க வேண்டிய ராக-தத்துவம்.) சிந்திக்கும் இடமே சித்தம். (அதனால்தான் சிந்தித்துச் செயலாற்றும் திறனுள்ளவரை நல்ல சித்த சுவாதீனத்துடன் இருப்பவர் என்கிறோம்.) மனத்தை அறிய வேண்டுமானால் அது உருவான மூலத்தை உணர வேண்டும். காற்றை அடக்க மனம் அடங்கும். அண்டமும் பிண்டமும் பஞ்சபூதங்களின் கூட்டு. ஆகவே அடி-முடி அறிய வாசியால் இயலும். வாசியில் சூரியனும் சந்திரனும் சங்கமிக்கும் சுழுமுனையில் அக்னியே பிரதானம்.

(மேலோட்டமாகச் சொன்ன ஒவ்வொரு பாடலிலும் உட்கருப் பொருளை ஆராய்ந்தால் யோக தத்துவம், ஞானம், தீட்சை, துறவறம், சித்தி, சமாதி என இன்னும் ஆழமாகப் போகும். அதை வெவ்வேறு நூல்களின் துணைக்கொண்டு வாசித்து மகிழுங்கள்.)

பாடல்கள் 6-10

அந்தப் பரவெளிச் சுடரில் எல்லாமே அடங்கும். அதற்குள்ளே ஊன்றிப் பார்த்தால் இந்த அண்டம் எல்லாமுமே உன்னுள்ளே வெளிப்படும். அண்டத்தில் உள்ளவை அனைத்தும் பிண்டத்தில் தனித்தனியே காணலாம். சரம்-அசரம் என ஜெகத்திலுள்ள யாவையும் அந்த இரு கண்களுக்கு மத்தியில் காணலாம்.

வேதங்களும் (ஸ்ருதி), வேத அந்தங்களும் (ஸ்மிருதி) தலையும் காலுமாய் இருந்து மனிதனை தத்துவ பாதையில் நல்வழிப் படுத்துகின்றன. இவற்றைக் கைக்கொண்டால் சித்தி வாய்க்கும். அதை ஏற்காதவர்களுக்கு அருளப்பட்ட மெய்யான உறையும் பொய்யாகத் தெரியும். குருத்துக்குள் இலை பூ காய் பழமெனப் பொதிந்திருப்பதை அறியார். அதை அறிந்தவர்க்கு ஞானமெனும் குலை தள்ளும்.

மேன்மையான சதுரகிரியின் மகத்துவத்தைச் சொல்கிறேன். கேட்டு அதன்படி மனத்தில் நிறுத்தி கடைத்தேறும் வழியைப்பார். நந்தியெம்பெருமான் எனதையன் திருமூலருக்குச் சொன்னதை இப்போது உனக்குச் சொல்வேன். சதுரகிரியில் எண்ணற்ற குகைகளும் அதற்கான வழிகளும் கண்டுத்தெளிந்து போனால் தவசிகளுக்கு அருமையான இடமாகும். அங்கே அடர்ந்த தோப்புகளும் விருட்சங்களும் ஆங்காங்கே தனித்து ஓடும் நீரோடைகளும் மெத்தவுண்டு.

நான்கு வேதங்களும் ஒன்றாகச் சேர்ந்திருந்தால் எப்படி இருக்குமோ அப்படியொரு இடமே சதுரகிரி. விண்ணவர் தேவர்களும் பண்ணிசைத்து அங்கே மகாலிங்கரின் பொன்னடிக் கமலங்களைத் தரிசித்து யோக நிஷ்டையில் இருப்பார்கள். ஈசனின் உத்தரவின் பேரில் மீண்டும் பிறந்து உடலெடுத்து முனிவராக உயர்ந்த பின் சித்தர்களாக ஏற்றம் பெறும் தலமே சதுரகிரி. (இல்லறத்தில் இருந்து உயர்வோர் ரிஷிகள், இல்லறத்தில் புகாமல் தனித்தே உயர்வோர் முனிவர்கள்.) 

பெயருக்கு ஏற்றாற்போல் நான்கு பக்கங்களிலும் மலைச் சிகரங்களுடன் விளங்கும் சதுரகிரிக்குச் செல்லும் பாதை கடினமாகத் தெரியும். குழப்பும் வழிகள் நிறையவுண்டு. மூன்று பக்கங்களிலும் வனப்பாதைகள் பிரியும் கானகத்தில் வழி அறிவது மிகவும் சிரமம். சிவனின் துணையால் தெற்குத் திசையில் மலையடிவாரதிற்குச் செல்லும் பாதையைப்பற்றிச் சொல்கிறேன். நீர் நிறைந்த ஓடையுள்ள தோணிப்பாறை இருக்கும். அவ்வோடை செல்லும் வழியே செல்! (அம்மலையின் தோற்றம் காண்பதற்குத் தோணி வடிவில் இருக்கும். பிற்பாடு அது தாணிப்பாறை என்று இக்காலத்தில் மருவியது.) 

பாடல்கள் 11-15 

அந்த ஆற்று வழியோரம் சென்றால் அது சேரும் இடத்தில் சிறு மலைக்குன்றுகள் நிறைய உண்டு. அங்கே சாய்வாகச் செல்லும் பாதையை நீ பற்றிக்கொண்டு சென்றால் நவசித்தர்கள் குகை தென்படும். அங்கே நின்று அவர்களை மனத்தில் எண்ணி தண்டமிட்டபின் இன்னும் மேற்கொண்டு போகவேண்டும். சற்றுத் தொலைவில் அவ்வழி வடக்கே இட்டுச் செல்லும் இடத்தில் உயர்ந்து நிற்கும் மலையருகில் ஒரு குகையும் தென்படும். 

அந்தக் குகையினுள்ளே சென்றால் பாம்பாட்டிச் சித்தர் தவத்தில் இருப்பார். அவரை வணங்கிக் கொண்டு நேரே மேற்காகப் போனால் அத்திரி ரிஷியாரின் குகையுண்டு. அப்படியே ஆற்றோரமாகச் சென்றால் அங்கே அத்திமரத்தடி நீரூற்றும் தென்படும். அங்கிருந்து ஏற்றத்தில் நெடும் காடு தொடங்கும். கற்பாதைகள் நிறைந்த அதைக் கடக்க யாரும் அறியார்.     

அப்பாதையிலேயே போனால் நாதாந்த சித்தர்கள் தவமியற்றும் குகைப்பகுதி வரும். அங்கே அமானுஷ்ய வேதைகள் ஏதாவது நடக்கும் அதில் மயங்காமல் உள்ளே சென்றால் குதம்பைச் சித்தரின் குகை தெரியும். சச்சிதானந்த போதையில் லயித்து இருக்கும் ஞான சித்தரை வணங்கிக் கொண்டு அங்கே வாதை மார்க்கதிற்குப் போகாமல் தவம் செய்யும்     மிருகண்டேய ரிஷியாராய் நீ வணங்கினால் அகச்சுத்தியடையும் பேற்றைப் பெற ஆசிகள் நல்குவார்.

அவ்விடத்தைவிட்டுப் போனால் சுகமான வரரிஷியார் குகையும் வரும். காத தூரத்தில் இருவழிகள் தோன்றும். மாதவம் செய்த யோக சித்தரகளாம் பதஞ்சலி வியாக்கிராமர் மற்றும் அகப்பேய் சித்தர்களும், வியாசரிஷியும் தெளிவாய்த் தெரிவார்கள்.   

அதைத் தாண்டிப்போனால் உயர்வான கோரக்கர் குண்டா தென்படும். கஞ்சா மூலிகையைக் கற்பமாகக் கடைந்து உட்கொண்ட கோரக்கர் சித்தர் அதை எல்லோருக்குமே ஈய்வார். அவர் அக்குகையில் யோகத்தில் நிலைத்திருப்பார். அவரைக் கண்டுகொண்டால் ஞான அமிர்தமும் கிட்டும். 

பாடல்கள் 16-20 

கோரக்கர் குண்டா சுனையில் தீர்த்தமாடினால் எப்படிப்பட்ட பிணியும் அகன்றுபோகும். குனிந்து இரு கரங்களையும் குவித்து அச்சுனையிலிருந்து நீரை அள்ளி மூன்று முறை குடித்தால் ஊழ்வினைகள் நீங்கும், பருகியவர் ஜென்மம் சாபல்யமாகும். சித்தரை தியானித்தால் நல்வாழ்வு கிட்டும், ஞான அமிர்தம் பருகக் கிடைப்பதோடு உயர் குணத்தைப் பெறுவார்கள்.

அக்குகையில் முனிவர்களும் சித்தர்களும் யோகிகளும் ஒன்றாய்க்கூடி கற்பம் உண்பார்கள். அங்கே பலவிதமான வைத்திய முறைகளையும் வாத தயில முறைகளையும் ஆகாய மார்க்கமாகப் பறக்க உதவும் கெவுன குளிகையையும் செய்து, பாதரசத்தை இறுக்கி உருட்டி மணியாய்க் கட்டி எந்தக் கவலையுமின்றி அங்கே இருந்து வாழ்கிறார்கள். சம்சாரத்தில் இருந்த ரிஷிகளும் அச்சங்கமத்தில் போய் இருந்தால் பெருமையைத் தரும்.

பெருமை வாய்ந்த கோரக்கர் குண்டா ஓரமாகவுள்ள சுனையில் நீராடி அதன் நீரைப் பருகினால் இதுவரை செய்த பாவங்கள் எல்லாமே அகன்றுபோகும். கோரக்கரை உளமாரத் துதி செய்தால் நற்பெரும் வாழ்வு உண்டாகும். வெறுமனே அவர் யார் கண்களுக்கும் புலப்பட மாட்டார், அவரைப் போய்ப்பார்க்க மூல மந்திரம் ஜெபித்துத் தியானித்து வேண்டிக் கொண்டாலே தரிசனம் தருவார். 

செம்பாறையின் ஏற்றத்தில் உள்ள ஒரு வழியானது மீன்கள் நிறைந்த சுனைக்கு இட்டுச்செல்லும். தெற்கே ஒரு குகையுண்டு அங்கு மச்சமுனி வாசம் செய்வதைக் காணலாம். (மச்சமுனி/ மச்சேந்திர நாதர்/ மச்சேந்திரா என்றும் அழைக்கப்படுகிறார். இவருடைய வாசஸ்தலங்களாக திருப்பரங்குன்றம், நாகை வடக்குப் பொய்கை நல்லூர், இமயமலை, ஹரித்வார், ருத்ரப்பிராயகை, சதுரகிரி, கொல்லிமலை, நேபாளத்தில் பாக்மதி, ஆகிய இடங்களும் நூல்களில் சொல்லப்படுகின்றன.) காத தூரம் (1 காதம் = 10 மைல்) கீழே சென்றால் கயிலாயச் சட்டைமுனி வெகுகாகலமாய் நிஷ்டையில் இருக்கும் இடமும் தென்படும்.

தொடர்ந்து தென்கிழக்குத் திசை நோக்கிச் சென்றால் ராமரிஷி வாசம் செய்யும் இடமுண்டு. அதைத்தாண்டிப் போனால் கருநெல்லி வனம் வரும். அங்கே இடைக்காடர் தன்னிலை மறந்து வெட்டவெளி தியானத்தில் ஈடுபட்டிருப்பார். 

பாடல்கள் 21-25

அங்கே எண்ணிலடங்காத பசுக்கள் தன் கன்றுகளுக்குப் பாலூட்டி நிற்கும். ஆண் எருது குகையிலேயே இருக்க, மேய்ச்சல் முடிந்து திரும்பும் பசுக்களுடன் ஒன்று சேரும். அவ்விடத்திற்கு மகாலிங்கர் தினமும் வந்து அமுது உண்டுவிட்டுப் போவார். அப்பசுக்கள் தவத்திலுள்ள யோகிகளுக்கும் எனக்கும் பாலமுதை வழங்குகிறது.  

அது வழங்கும் அமுதத்தை உண்ட நான் கிழங்கு கீரை காய் கனிகள் உண்டு வடக்கு ஈசான கீழ்பாகத்திலொரு குகையில் சில காலம் இருந்தேன். அங்கே கெவுன சித்தர்களுடன் கூடிப் பேசி, அவ்விடத்தில் வகார, ரசவாத தயிலங்கள் காய்ச்சியும் பலவிதமான கற்பங்கள் செய்து உண்டு சித்தர்களுக்கும் தந்தேன். (ஆகாய மார்க்கமாகப் பறந்த சித்தர்களுள் காலாங்கி போகர் அகத்தியர் திருமூலர் பிரசித்தி பெற்றவர்கள்.) எல்லோருக்கும் கொடுத்தது போக மிச்சமிருந்த தயிலத்தை அங்கே ஓரிடத்தில் ஸ்தாபித்து வைத்தேன்.    

உயிர்காக்கும் சஞ்சீவியாக உயர்வான அத்தயிலங்களும் தேக சித்திக்கு வழிவகுக்கும் கற்பங்கள் இருக்குமிடத்தை நான் உனக்குச் சொல்கிறேன். குறுக்காகப் பாறை ஒன்று எதிர்படும். தயங்காமல் நீ நேராகப் போனால் கரைகளே இல்லையோ என்று நினைக்கும் அளவில் பெரிய மூன்று சுனைகள் சூழ்ந்த பகுதி வரும். முனிவர்களும் சித்தர்களும் அங்கே வாசம் செய்து வருகின்றார்கள். அந்தத் தயிலத்தை எந்தப் பாவிகளுக்கும் பெறாமல் இருக்க பலா மரத்தடியில் பாறையை ஒன்றை தூக்கி நிறுத்தினேன்.

பாறையைத் தூக்கியபின் அங்கே குழிதோண்டினேன். போகர் உள்ளிட்ட சித்தர்களுக்குக் கற்பித்து அளித்தது போக எஞ்சிய (கற்பம், ரசவாத) தயிலத்தை வெளியே தெரியாதபடி அங்கு ஆழமாய் அக்குழியில் கொட்டி வைத்து அது மேலும் பொங்கி வழியாமல் இருக்க கற்பாறையால் மூடிவைத்துச் சீலைமண் பூசி வைத்தேன். (பிரியாணி பாத்திர வாயை மாவு கொண்டு அழுத்திப்பூசி ‘தம்’ கட்டுவது போல்). அதற்குக் காவலாக பேச்சியம்மன், வனதுர்க்கை மற்றும் பலாமரத்தடி (பிலாவடி) கருப்பரையும் நியமித்தேன்.

தயிலத்தின் தேவையறிந்து அங்கே பகலிரவாய்க் குழுமிடும் சித்தர்/ முனி/ முத்தர்கள் அனேகம்பேர். சிகரமாம் கபால பீடத்தில் வாலை ஜோதியை அறிந்த சித்தர்களாக இருந்தால் மட்டும் கிணற்றைத் திறந்து தயிலம் எடுத்துக்கொடுங்கள் என்று துர்க்கைக்கும்/கருப்பருக்கும் கட்டளை இட்டுள்ளேன். சிவனையும் சக்தியையும் அறியாத மூடர்களுக்கும் கருமிகளுக்கும் இது கிட்டாது. பேராசைப் பிடித்தவர்க்கும் வீணர்களிடமும் போய்ச் சேரக்கூடாது. பிரம்மானந்தத்தை அடைந்து, மூப்பைக் கடந்து, மாயையை வென்ற முத்தர்களுக்காக இத்தைலத்தைச் செய்து சேமித்து வைத்தேன். எம் உண்மையான சீடன் போகருக்காக 'ஞான விந்த ரகசியம்' என்ற இந்நூலை உரைத்தேன்.

(சுந்தர மகாலிங்கம் கோயிலுக்கு அருகிலே உள்ள அக்கிணறு இப்போது இரும்புச் சட்டங்களால் மூடப்பட்டுள்ளது என்பது தகவல். காலாங்கிநாதர் குறிப்பிடும் சித்தர், முத்தர், ஞானியர் என்போர் யார் என்பதை கோரக்கர் அருளிய ‘பிரம்ம ஞான தரிசனம்’ நூலில் ஒரு பாடல் விளக்குகிறது. அரும்பு -சரியை, மொட்டு -கிரியை, காய்-யோகம், கனி-ஞானம், போன்ற நிலைகளை இது ஒத்தது. அதாவது அவர்களது உயர்வு நிலைகளில் வேறுபாடுண்டு.

சதுரகிரியில் தயிலக் கிணறு இருப்பதை நாம் அனைவரும் கேள்விப்பட்டிருப்போம். வனாந்தர அடுவியில் அதைத் தேடி பூமியை அங்குலமாய்ச் சல்லித்தக் கூட்டமும் உண்டு. அதனால் கிணறு நம் கண்களுக்குப் புலப்படவேண்டும் என்றால் அவர் விதித்த உயர் தகுதியைப் பெற்றாலே சாத்தியம். அவ்விதம் எதுவுமின்றி பூர்வஜென்ம விட்டகுறையாக அதெல்லாம் கண்களுக்குப் புலப்பட்டும், தயிலம் நமக்கு வாய்க்கப் பெறவேண்டும் என்றால் அதை குருவும்-பரமகுருவுமே தீர்மானிப்பர் என்பது என் அனுபவத்தில் நான் புரிந்து கொண்ட உண்மை.)

பாடல்கள் 26-30

நூல் உரைத்த அவ்விடத்தில் ஈடுயிணையின்றி ஒப்புவமை இல்லாத அளவுக்குப் பல வினோதங்கள் நடக்கும். விரிந்த சதுரகிரி வனமெங்கும் கோடிக்கணக்கான மூலிகைகள் உள்ளன. மகாலிங்கரின் மகத்துவைத்தை அழுத்தமாகச் சொல்லும் சதுரகிரியின் மேன்மைக்குக் கயிலாய மலையே ஈடாகாது என்று நந்தியெம்பெருமான் எனக்கு உண்மையை உரைத்தார்.   

நான் சொன்ன பிலாவடி கருப்பனை வணங்கிகொண்டு கீழ் திசை நோக்கிச் செல்வாய். அங்கே சுயம்புவாய் உதித்த மகாலிங்கர் கோயிலுண்டு. பூலோகக் கற்பகத்தருவும் உண்டு. நலம் தரவேண்டிச் சுந்தரமகாலிங்கரை வணங்கியபின் இன்னும் கிழக்கே போனால் பல குகைகள் சூழக் குளிராட்டித் தோப்பும் அருவியிலிருந்து வரும் கருநீலச் சுனைத் தீர்த்தமும் உண்டு.  

அங்கே குகையில் (சப்த) கன்னியர்களுண்டு, நிறம் மாறுகின்ற பச்சிலைகளுமுண்டு. சுந்தர மகாலிங்கர் கோயிலுக்கு மேற்கே போனால் என் குருநாதரும் உன் பாட்டனாருமான திருமூலரின் குகைத் தென்படும். அவரையும் தண்டமிட்டுக்கொண்டு அப்பால் போனால் ஜனகரின் குகையை அடைவாய். (பூமியில் எங்கும் காணக் கிடைக்காத ஜோதி விருட்சமும், சாயா விருட்சம் போன்ற அதி அற்புதமான மரங்கள், மூலிகைகள், இலைகள் இம்மலையில் மேல் உள்ளன. இறவாமை அளிக்கக்கூடிய கருநெல்லி போன்ற அரிய கனிவகைகள் இருக்கின்றன.)

அப்பகுதியில் கொங்கணர் இராமதேவர் கருவூரார் பிரம்மமுனி கூர்மானந்தர் ஆகிய சித்தர்களை குகையில் தரிசித்தால் அபூர்வமான சோதி விருட்சங்களும் மூலிகைகளும் கணங்களுக்குத் தெரியும். சிவனின் முடித்த சடையைப்போல் காணும் கல்தாமரை மூலிகையின் இலையை உண்டால் ரசவாதம் நம்முடலில் வேதிக்கும். (கல்தாமரை என்பது சித்தர் விருட்சம். செம்பை பொன்னாக்கும் ரசவாத மூலிகையாகும்.)

அழுகணி சித்தரைத் தொழுதால் கண்ணிமூலி என்ற சிறப்பைப் பெற்ற கருநொச்சி மூலிகையும் தென்படும். (நம் வீட்டுப் பகுதியில் அதிகம் பார்ப்பது வெண்ணொச்சி.) நரை திரை போக்கி கற்பமாக காக்கும் வல்லமையுடையது. அங்கே மஞ்சள் நீரோடையும் அதனருகே சுனையையும் காண்பாய். அந்த நீரைப் பருகிடு. இதுபோல் பல இடங்கள் அப்பகுதியில் உண்டு, இந்த ஆச்சரியங்கள் பலருக்கும் தெரிய வாய்க்காதப்பா. இத்தகைய மேன்மையான சதுரகிரியைத்தான் சஞ்சீவி மருந்துமலை என்று பெரியோர்கள் உரைத்தனர்.

(பதவுரை முற்றும்)




வெள்ளி, 9 அக்டோபர், 2020

மந்திர சப்த பிரபஞ்ச தகவல் பரிமாற்றம்

பண்டைய காலத்தில் சித்தரிஷிகள் வேற்று கிரகத்தினருடன் தொடர்பில் இருந்ததையும், ஆகாய வெளியில் பறக்கும்போது பூமியிலிருந்து தகவல் பரிமாறியதையும் பழைய பதிவுகளில் விளக்கமாகப் பார்த்தோம். இதெல்லாம் செயல்பட நம் ஆலயங்களே தகவல் ஒலிபரப்பு நிலையங்களாக இருந்தன. சிவலிங்கம், மேரு பீடம், துவஜஸ்தம்பம், மற்றும் ஏனைய விக்ரகங்கள் மின்காந்த அலைகளைப் பரப்பும் ஆற்றலைப் பெற்றிருந்தன. இப்போதும்தான்!

அதற்கு எந்த மொழி பயன்பட்டது? சமஸ்கிருதம்! கணினி மின்மொழிக்கு பைனரி முறை எப்படி உதவுகிறதோ அப்படித்தான் வடமொழி மந்திரங்களும் கச்சிதமாகச் செயல்பட்டது. மின்காந்த தகவலுக்குத் தமிழ் பயன்படவில்லையா? இல்லை. ஏன்? பீஜாக்ஷர சப்தங்களும், ஒலித்திறன் கற்றைகளை மாற்றவல்ல மந்திர கணித பிரயோகங்களும் தமிழில் இல்லை. தமிழ் மொழியானது பண்ணிசைத்துத் துதிக்க ஏற்புடையதாகும். சிவதலங்களில் கனம் பாடி வேதம் ஒதும்போதும், ஆவளி மந்திரங்களை உச்சரிக்கும் போதும், பூமியின் காந்தசக்தியாலும் மாறுபடும் சிவதலங்களின் பூகோள பாகையின் நுட்பமான தாக்கத்தாலும் இவை ஆகாசத்தில் தெறிக்கும். அங்கே சஞ்சரிப்போர் இதை அறிந்துகொண்டு அத்தலத்தில் இறங்க இவை ‘கலங்கரை விளக்கம்’ வழிகாட்டியாக உதவியது.

சோழனின் கோயில் கட்டடக்கலையில் பெரும்பாலும் திருதூங்கானை மாடம் இருக்கும். இது ஒலி/ஒளி அலைகளை பன்மடங்கு பெரிதுபடுத்தும் ஆற்றல் வாய்ந்தது. ஒருமுறை மந்திரங்கள் சொல்லும்போது மட்டும் இவை பிரபஞ்சத்தில் எதிரொலிக்குமா? இல்லை. எப்போதுமே திருவுண்ணாழியில் மந்திர அலைகளின் வீரியம் குறையாமல் உயிர்ப்புடன் இருந்துகொண்டே இருக்கும். இதை குறையவிடாமல் சக்தி பாய்ச்சுவது எது? மூலவர் சிலையின் கீழுள்ள ஸ்படிக மற்றும் நவரத்ன மணிகளும், யந்திர தகடுகளும் மின்னணு சர்கியுட் போர்ட் போல் செயல் படுகிறது. துவஜஸ்தம்ப கொடிமரம், விமானத்தின் கலசம் என இவை மின்னலைகளை வாங்கும்/அனுப்பும் கோபுரங்களாகப் பயன்படுகிறது. கோயிலில் சிவலிங்கமே ஸ்படிகத்தில் இருந்தால் அதைவிட மேலான வேறு உபகர்ணம் இல்லை. மந்திர சப்த அலைகளின் எதிரொலி தொடர்ச்சியாக வாழும். அதன் சக்தி நிலை damped signal ஆகிப் போகாமல் இருக்கத்தான் அடியில் பதித்த மணிகள் பீஸோ எலெக்ட்ரிக் கிரிஸ்டல் போல் சக்தியைப் பெருக்குகிறது. மணி அடிக்கும்போது எழும் ஓங்கார சப்தம் அவ்வப்போது pulse signal போல் சக்தியைத் தூண்டிடும். விக்ரகங்களுக்கு நவமணிகள் பதித்த ஆபரணங்கள் சூட்டுவதற்கும் இதுதான் காரணம்.

அதனால்தான் மூன்று காலமும் பூசைகள் நடந்தன. மந்திர அதிர்வுகள் தொடர்ந்து ஓதப்பட்டது. ஆகாசம்-பூமி இடையேயான ஆகர்ஷணம் நிலைத்திருக்க மின்னலைகள் கடத்தப்பட்டு வந்தன. அதனால்தான் வேதமொழி தேவமொழி என்ற சிறப்பைப் பெற்றது. இதை நிராகரிப்போர் உண்டு. கருவறையில் மூலவர் முன்னிலையில் மந்திரங்களும் வேண்டுதல் சங்கல்பமும் தவிர வேறு உரையாடல்கள் யாரும் பேசுவதில்லை. ஏன்? அதுவும் பிரபஞ்சத்தில் எதிரொலிக்கும், மின்னியல் இடர்பாடுகள் தோன்றும். மிஞ்சிப்போனால் உடல்மொழியில் சைகையாக கையசைத்து உரையாடலாம். கருவறையை விட்டு வெளியே வந்து பேசினால் பாதகமில்லை. இதை அடிப்படையாகக் கொண்டுதான் குஹகர்ப்ப ஆகர்ஷண, சப்த ஆகர்ஷண யந்திரங்கள், விஸ்வகிரியா, ரௌத்ரீ தர்ப்பன சூத்திரங்கள் மற்றும் முன்னேறிய பல காந்த மின்னியல் யந்திரங்களை வடிவமைத்தனர். அது காலா காலத்திற்கும் மந்திர ஒலியில் உயிர்ப்புடன் இருக்கும் யுத்தியை ரிஷிகள் அன்றே நிறுவினர். அதனால்தான் குழுவாக அமர்ந்து மந்திர கோஷங்களை வேதியர்கள் ஓதியதற்கு இதுவே காரணம்.

சப்தபேத உச்சாடனமோ, கனமான புருஷ பீஜங்களோ தமிழில் இல்லை. புருஷ சப்த அதிர்வுகளுக்கு எதிர்வினையுண்டு என்பதால் வேத மந்திரங்களை ஆண்கள் மட்டுமே ஓதவேண்டும் பெண்கள் ஓதக்கூடாது என்பது விதி. ஆனால் தமிழில் அப்படி எதுவும் இல்லை. நால்வர் போற்றியதுபோல் பக்திக்கான மென்மையான பண்ணிசை மொழியே தமிழ்.

- எஸ்.சந்திரசேகர்