ஏசி மெக்கானிக்காக இருக்கும் என் வாசகர் திரு.டில்லி பற்றியும் அவருடைய கொல்லிமலை அனுபவத்தையும் சில வருடங்களுக்கு முன் பழைய பதிவில் சொன்னேன். அது உங்களுக்கு நினைவிருக்குமா என்பது தெரியாது. இன்று அவர் தொடர்பில் வந்தார்.
சதுரகிரியில் அமாவாசை பூஜை தரிசனத்திற்குச் சென்று வந்ததையும், கோரக்கர் குகையில் தனக்கு நடந்த அமானுஷ்யத்தையும் சொன்னார். அங்கே தன் கோயம்புத்தூர் நண்பர் இவருடன் சேர்ந்துகொண்டார். இருவரும் சேர்ந்து மலையேறி உள்ளனர். அப்போது கோரக்கர் குகைவரை அந்த கோவை நண்பர் கஷ்டப்பட்டு வந்து, அதற்குமேல் தன்னால் வரமுடியவில்லை கால்கள் வலிக்கிறது என்று சொல்லி அங்கேயே தங்கிவிட்டாராம்.
“சார், நீங்க ஏறிப்போய்ட்டு இருட்டறதுக்குள்ள வாங்க, யாகத்துக்கு நான் தயார் செய்து வைக்கிறேன்” என்றாராம். டில்லி மட்டும் மேலே போனார். சுந்தர மகாலிங்கம், சந்தன மகாலிங்கம் தரிசனம் முடித்து நேரே தவசிப்பாறைக்குப் போயுள்ளார். அங்கே யானை ஆறு முறை ஓசை எழுப்பி இவரைப் பார்த்துவிட்டு மெல்லக் கடந்துபோனது. பிறகு இரவு 7மணிக்குள் கீழேயிறங்கி வந்துவிட்டார். நள்ளிரவு யாகம் வளர்ப்பதற்குச் சுருக்க வந்துசேர்ந்தார். அப்போது இவருடைய கோவை நண்பருடன் இன்னொருவர் யாரோ அங்கே இருந்துள்ளார். அவர் மிகப்பிரமாதமாக யாக ஏற்பாடு செய்துவைத்திருந்தார். அந்த மூன்றாம் நபர் அங்கே வருவது வழக்கம்தான் என்பதால் தானும் இவர்களுடன் யாகத்தில் கலந்துகொண்டு பூசிக்க விரும்புவதாகச் சொல்லியுள்ளார்.
படத்தில் தாடியுடன் இருப்பவர் டில்லி. இரவு யாகம் நிறைவாய் நடத்தி முடித்துள்ளனர். கோரக்கர் குகையில் டில்லி மற்றும் அவரது கோவை நண்பர் யாகம் வளர்த்துப் பூசித்ததை இந்த மூன்றாம் நபர் டில்லியின் மொபைலில் சில படங்கள் எடுத்தார். மறுநாள் காலை அமாவாசை நேரம் முடிகிறது என்பதால் அதற்குப்பிறகு மேலே ஏறிச்செல்ல அனுமதி இல்லை. மூவரும் கீழே இறங்கி வந்துவிட்டனர். அப்போது அந்த மூன்றாம் நபர் டில்லியைப் பார்த்து, “வரீங்களா இன்னொருவாட்டி கோரக்கர் குகை வரைக்கும் சங்கிலி புடிச்சிட்டு ஏறிப்போய் வந்துடலாம்” என்றுள்ளார். ஆனால் டில்லி, “ஐயா, நேத்துதான் மேலே போயிட்டு வந்து யாகம் வளர்த்து, இப்போ கீழே இங்கே இறங்கி வந்ததில் உடல் அசதியாய் இருக்கு. மன்னிச்சிகங்க நான் வரலை” என்றார்.
“சரி, அப்போ நான் சீக்கிரம் போயிட்டு வந்துடறேன்” என்று சொல்லி இவர்கள் கண்முனே நடந்துபோய் கணநேரத்தில் மறைந்தார். டில்லி வாயடைத்துப்போக, கோவை நண்பர் தேம்பி அழுதாராம். சினிமாவில்தான் இப்படி எல்லாம் காட்டுவாங்க, கண் எதிரே காத்துல மறைந்தது பார்த்தது உடம்பெல்லாம் சிலிர்த்து நடுங்குது சார். ராத்திரி முழுக்க எங்களோட இருந்தவரோட பெயர், விலாசம், ஃபோன் எதுவும் கேட்காம விட்டுட்டேன். ஆனால் அவரிடம் அதிகாலையில் காலில் விழுந்து வணங்கி ஆசிர்வாதம் வாங்கினேன். வேண்டாம்... விழாத... பரவாயில்ல.. அப்படீன்னு சொல்லிட்டு ஆசிர்வதித்தார். ஆடு மாடு மலையேறுவதுபோல் சரசரனு சரிவுப்பாறைல ஏறினார். அங்கே இன்னொரு குகையோரம் உட்கார்ந்து தியானம் செய்ய இடம் பத்தாது சார், ஆனால் இவர் பாறை இண்டுக்குள்ள தலையை வைத்து செங்குத்தாக உட்கார்ந்தது தியானம் செய்ததை பார்த்து பிரமிச்சுப் போனேன். இவர் எப்படிதான் சறுக்கு பாறையில் ஆடு மாதிரி லாவகமாக ஏறிப்போறாரோனு என் மனசுல நினைச்சேன் சார். அவர் திரும்பிப் பார்த்து 'அதுவா பா? நான் கிராமத்தான்... அதெல்லாம் தன்னால் வந்திடும்' னு சொல்றார். அங்கே அவர் எடுத்த படங்களை எல்லாம் உங்களுக்கு அனுப்புறேன். நீங்கதான் அதைப்பார்த்து என்ன ஏதுனு சொல்லணும்” என்றார்.
அவர் அனுப்பிய படத்தை ஜூம் செய்து பார்த்தேன். என்ன ஆச்சரியம்! அதில் நந்தியெம்பெருமான் அமர்ந்தபடி மத்தளம் வாசிக்கும் பாவனையில் கைகள் வைத்திருந்தார். இரண்டு கொம்புகள், தொங்கும் காது மடல்கள், கழுத்து, முகம், தலைமேல் ஷ்ருங்க மத்தி எல்லாம் அவர் நந்தீஸ்வரர்தான் என கண்டுபிடிக்கும் வகையில் இருந்தது. நான் இதை எடுத்துச்சொன்னதும் டில்லி தனக்குக் கிடைத்த பேறு என்று ஆனந்தப்பட்டார். நாமும் கண்டு தரிசித்துக்கொள்வோம். ஓம் நந்தீசாய நமோ நமஹ!
-எஸ்.சந்திரசேகர்
